Λίγο μετά την ανατολή του ηλίου στις 6 Ιουνίου 2025, το 2001 Mars Odyssey της NASA είδε ένα από τα μεγαλύτερα ηφαίστεια του Άρη, το Arsia Mons, καθώς ξεπρόβαλε μέσα από τα σύννεφα. Το ηφαίστειο είναι το πιο θολό από τα ηφαίστεια Θαρσίς, ένα τρίο που είναι στενά ευθυγραμμισμένο στην επιφάνεια του Άρη.

Με ύψος σχεδόν 20 χλμ και διάμετρο 450 χιλιόμετρα, το Arsia Mons είναι σχεδόν διπλάσιο από το Mauna Loa, το μεγαλύτερο ηφαίστειο της Γης, το οποίο βρίσκεται στα 9 χιλιόμετρα από τον πυθμένα της θάλασσας.

Λόγω του ύψους της, η Arsia Mons καλύπτεται συχνά από σύννεφα που σχηματίζονται όταν ο εκτεταμένος αέρας που εκτοξεύτηκε στις πλευρές του ηφαιστείου ψύχεται γρήγορα. Αυτά τα σύννεφα μπορεί να είναι ιδιαίτερα πυκνά κατά τη διάρκεια του αφηλίου, μια περίοδο όπου ο Άρης είναι πιο απομακρυσμένος από τον ήλιο στην τροχιά του. Τα σύννεφα που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στον ισημερινό του πλανήτη είναι γνωστά ως ζώνη νεφών αφηλίου, σύμφωνα με τη NASA.

Πού είναι;

Το Arsia Mons είναι το νοτιότερο ηφαίστειο σε ένα τρίο που ονομάζεται Tharsis Montes ή τα βουνά Tharsis, τα οποία βρίσκονται στο δυτικό ημισφαίριο του Άρη κοντά στον ισημερινό του. Η ευθυγράμμιση των ηφαιστείων Tharsis υποδηλώνει ότι ένα μεγάλο ρήγμα μπορεί να ήταν υπεύθυνο για τις εκρήξεις που σχημάτισαν και τα τρία ηφαίστεια, σύμφωνα με τη NASA.

Στα βορειοδυτικά της ομάδας βρίσκεται το Olympus Mons, το μεγαλύτερο ηφαίστειο στο ηλιακό σύστημα, σε ύψος 25 χιλιομέτρων.

Γιατί είναι εκπληκτικό;

Λόγω της νεφοκάλυψης, η Arsia Mons ήταν δύσκολο να φωτογραφηθεί. Αυτή η νέα εικόνα από το διαστημικό σκάφος Mars Odyssey της NASA το 2001 δίνει μια πρώτη στο είδος της άποψη στην κορυφή του ηφαιστείου. Επίσης η πρώτη φορά που κάποιο από τα τρία ηφαίστεια Θαρσίς έχει καταγραφεί στον ορίζοντα, προσφέροντας μια παρόμοια προοπτική με αυτή που βλέπουν οι αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όταν βλέπουν τη Γη, σύμφωνα με τη NASA.

Σε αντίθεση με άλλες περιοχές του πλανήτη, τα σύννεφα που περιβάλλουν αυτό το ηφαίστειο είναι κατασκευασμένα από πάγο νερού, ο οποίος παραμένει στην ατμόσφαιρα του Άρη το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Στην πραγματικότητα, η ατμόσφαιρα του Άρη περιέχει περισσότερους υδρατμούς από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, σύμφωνα με το JPL. Άλλες περιοχές του Άρη περιέχουν θύελλες σκόνης από σύννεφα διοξειδίου του άνθρακα.