Όπως αναφέρθηκε από διεθνή μέσα ενημέρωσης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην 51η σύνοδο του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) στην Κωνσταντινούπολη, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τόνισε ότι η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει «την εγκαθίδρυση μιας νέας τάξης Sykes-Picot στην περιοχή μας, με σύνορα χαραγμένα με αίμα».

Η συμφωνία Sykes-Picot για την Μ.Ανατολή

Για να κατανοήσουμε πλήρως το πλαίσιο, αξίζει να υπενθυμίσουμε τί εγινε στις αρχές του 20ού αιώνα.

Η μυστική συμφωνία του 1916 στην οποία αναφέρθηκε ο Ερντογάν συνήφθη μεταξύ των κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και αργότερα της Ιταλίας.

Περιέγραφε την κατανομή των σφαιρών επιρροής στη Μέση Ανατολή μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε γνωστή ως Συμφωνία Sykes-Picot - που πήρε το όνομά της από τους Βρετανούς και Γάλλους διπλωμάτες Μαρκ Σάικς και Φρανσουά Ζορζ-Πικό.

Πριν από αυτό, το 1915, πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη Αλληλογραφία ΜακΜάχον-Χουσεΐν μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή στην Αίγυπτο, Σερ Χένρι ΜακΜάχον, και του Εμίρη της Μέκκας, Χουσεΐν μπιν Άλι. Σύμφωνα με αυτή τη συμφωνία, η Μεγάλη Βρετανία υποσχέθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία ενός μελλοντικού αραβικού κράτους υπό την ηγεσία του Χουσεΐν, σε αντάλλαγμα για την έναρξη μιας αραβικής εξέγερσης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν είναι καταστροφή για το ΝΑΤΟ, και θρίαμβος για τον Πούτιν!

Σύμφωνα με τη Συμφωνία Sykes-Picot (Μάιος 1916), η οποία προέβλεπε τη διχοτόμηση των οθωμανικών εδαφών, στη Μεγάλη Βρετανία ανατέθηκε ο έλεγχος αυτού που σήμερα είναι το Ισραήλ και η Παλαιστίνη, η Ιορδανία και το νότιο Ιράκ.

Στη Γαλλία ανατέθηκαν νοτιοανατολικά τμήματα της σημερινής Τουρκίας, της Συρίας και του Λιβάνου.

Στη Ρωσία υποσχέθηκαν εδάφη γύρω από τη λίμνη Βαν, εκτός από την Κωνσταντινούπολη και τα στενά της Μαύρης Θάλασσας, όπως οριζόταν στην αγγλο-γαλλο-ρωσική συμφωνία του 1915.

Η Ιταλία προσχώρησε στη συμφωνία το 1917 και της υποσχέθηκαν τη νότια Ανατολία.

Η Παλαιστίνη τότε, μικρότερη από την μεταγενέστερη Παλαιστίνη της Εντολής,επρόκειτο να τεθεί υπό διεθνή διοίκηση.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ολόκληρη η ζώνη που ελέγχεται από τη Γαλλία - τμήματα της Συρίας, του Λιβάνου και περιοχές που φτάνουν μέχρι τη Μοσούλη- θεωρούνταν στο Λονδίνο ως μια σφήνα που χώριζε τα βρετανικά ελεγχόμενα εδάφη από τα εδάφη που είχαν οριστεί για τη Ρωσία.

Αυτές είναι οι δύο βιβλικές προφητείες που σηματοδοτούν την είσοδο του κόσμου στις έσχατες ημέρες!

Ο πόλεμος Αράβων-Τούρκων

Αγνοώντας τις μυστικές συμφωνίες που είχαν ήδη διχάσει το μελλοντικό «ενιαίο αραβικό κράτος», ο Χουσεΐν ξεκίνησε μια αντιοθωμανική εξέγερση τον Νοέμβριο του 1916 και αυτοανακηρύχθηκε Βασιλιάς των Αράβων.

Ωστόσο, η Γαλλία αρνήθηκε να αναγνωρίσει την αξίωσή του και η Βρετανία απέφυγε την επίσημη αναγνώριση.

Το 1918, η βρετανική κυβέρνηση απλώς έστειλε στον Χουσεΐν ένα μήνυμα που εξέφραζε την υποστήριξη των Συμμάχων για την «ευκαιρία της αραβικής φυλής να επανιδρυθεί ως έθνος», ενώ απέρριπτε σαφώς την ιδέα ενός λαού να κυριαρχεί επί ενός άλλου.

Στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919, η αντιπροσωπεία της νεοσύστατης αραβικής κυβέρνησης με έδρα τη Δαμασκό, με επικεφαλής τον Εμίρ Φαϊζάλ (γιο του Χουσεΐν), αναγνωρίστηκε μόνο ως εκπρόσωπος της Χετζάζης.

Κατά τη Διάσκεψη του Σαν Ρέμο το 1920, η Βρετανία - της οποίας τα στρατεύματα είχαν ήδη καταλάβει τη Μοσούλη το 1918 - εξασφάλισε την εντολή για όλο το Ιράκ, ενώ η Γαλλία έλαβε την εντολή για τη Συρία και ένα 25% της μελλοντικής παραγωγής πετρελαίου.

Η Βρετανία σκέφτηκε ακόμη και να προσαρτήσει τη Συρία στο Ιράκ, αλλά σε εκείνο το σημείο, ο έλεγχος της Μοσούλης παρέμεινε η ύψιστη προτεραιότητά της.

Η Αγγλο-Ιρακινή Συνθήκη που υπογράφηκε τον Οκτώβριο του 1922 παραχώρησε στο Ιράκ ονομαστική ανεξαρτησία υπό τον Βασιλιά Φαϊζάλ (διορισμένο το 1921), αλλά στην πράξη, παρέμεινε υπό βρετανικό έλεγχο.

Είναι πιθανό ότι ένα γεωπολιτικό αντάλλαγμα διαμορφώθηκε κατά τη Διάσκεψη της Λωζάνης του 1922-1923.

Δίνοντας σιωπηλή έγκριση στην κατοχή της περιοχής του Ρουρ της Γερμανίας από τη Γαλλία, η Βρετανία μπορεί να άνοιξε το δρόμο για την απόκτηση της Συρίας - εκτός από τη Μοσούλη - με αντάλλαγμα τη μη παρέμβασή της στην κρίση του Ρουρ.

Θέατρο αντιπαλότητας των Μεγάλων Δυνάμεων η Μ.Ανατολή

Έτσι, πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, η Μέση Ανατολή ήταν ήδη θέατρο αντιπαλότητας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Σήμερα, οι ίδιες περιοχές παραμένουν εστίες γεωπολιτικής αντιπαράθεσης.

Το ανανεωμένο ενδιαφέρον εξωτερικών παραγόντων για την αναμόρφωση της περιοχής - συχνά εκμεταλλευόμενο τις τοπικές κινήσεις - είναι αρκετά σαφές.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο πλαίσιο ορισμένων κουρδικών αυτονομιστικών ομάδων, οι οποίες έχουν επανενεργοποιηθεί πρόσφατα.

Σε αναβρασμό τα συνεργεία αυτοκινήτων για το ψηφιακό πελατολόγιο! Κατεβάζουν ρολά από την 1η Ιουλίου

Στόχος ο διαμελισμός της Τουρκίας και η δημιουργία Κουρδικού κράτους

Ενώ προς το παρόν φαίνεται να επικεντρώνονται σε ένα αποδυναμωμένο Ιράν, είναι  κατανοητό ότι ο απώτερος στόχος τους - και αυτός των δυνάμεων που τις υποστηρίζουν - βρίσκεται αλλού.

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές υπό το φως του ευρέως συζητημένου άρθρου του 2006 που δημοσιεύτηκε στο Armed Forces Journal (ένα έντυπο που σχετίζεται με τον αμερικανικό στρατό) από τον απόστρατο Αντισυνταγματάρχη του Αμερικανικού Στρατού, Ραλφ Πίτερς.

Με τίτλο Blood Borders, το άρθρο περιείχε έναν προτεινόμενο χάρτη μιας επανασχεδιασμένης «Νέας Μέσης Ανατολής», ο οποίος περιελάμβανε τη δημιουργία ενός «Ελεύθερου Κουρδιστάν».

Αυτό το υποθετικό κράτος θα περιλάμβανε περίπου 20 επαρχίες της Τουρκίας - από το Ντιγιαρμπακίρ μέχρι το Ταμπρίζ - παράλληλα με τμήματα του βόρειου Ιράκ (συμπεριλαμβανομένου του πλούσιου σε πετρέλαιο Κιρκούκ) και της βόρειας Συρίας.

Έρχεται σύγκρουση ΗΠΑ-Ισραήλ με την Τουρκία

Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρόσφατες δηλώσεις του Ερντογάν αποκτούν βαθύτερο νόημα. Η δήλωσή του δεν ήταν απλώς μια ιστορική αναφορά , αλλά ένα άμεσο πολιτικό μήνυμα.

Η Τουρκία παρακολουθεί στενά όλες τις προσπάθειες αναδιαμόρφωσης των περιφερειακών συνόρων υπό το πρόσχημα σύγχρονων αφηγημάτων όπως τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η ανθρωπιστική παρέμβαση ή η δημοκρατική μετάβαση.

Η Άγκυρα το έχει καταστήσει κατηγορηματικά σαφές, ότι  δεν θα ανεχθεί ένα νέο μοντέλο «Sykes-Picot» - ακόμη και αν είναι περιτυλιγμένο με ρητορική του 21ου αιώνα.

Κατά την εκτίμησή μας  με τον Ερντογάν στο τιμόνι της Τουρκίας, αναμένουμε σύγκρουση ΗΠΑ-Ισραήλ τα επόμενα χρόνια, μόλις καταλαγιάσει η στάχτη από το κατεστραμμένο Ιράν.