Μια βαριά ατμόσφαιρα έντασης πλανιέται πάνω από τη Θεσσαλονίκη, καθώς ο γερμανικός Τύπος αποτυπώνει με οδύνη τα φαινόμενα «μίσους κατά Εβραίων» που σκιάζουν την πόλη. Σε ρεπορτάζ της tageszeitung, μια δημοσιογράφος περιγράφει με σοκαρισμένη ματιά το πρόσφατο ταξίδι της, όπου επισκέφθηκε το Εβραϊκό Μουσείο, μια συνήθειά της σε κάθε προορισμό μόνο για να αντικρίσει στους δρόμους γκράφιτι με συνθήματα όπως «Ναζί-Ισραήλ» και «Free Palestine», αυτοκόλλητα και αφίσες από αριστερές ριζοσπαστικές ομάδες που θρηνούν τα θύματα της Γάζας, σιωπώντας ενοχικά για τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, όπως αναφέρει η 

Η εικόνα αυτή σκίζει την ψυχή, αποκαλύπτοντας μια πόλη που κάποτε φιλοξενούσε πάνω από 50.000 Εβραίους πριν τη γερμανική κατοχή, και σήμερα μετρά λιγότερους από 1.500, με τα εβραϊκά ιδρύματα να στέκονται φρουρούμενα σαν τραυματισμένα φρούρια.

Η Ελλάδα ξεπουλιέται σε ξένα χέρια! Πάει και η ΕΛΒΟ...Ολοκληρώθηκε η εξαγορά της ελληνικής αμυντικής εταιρείας από την ισραηλινή SK Group

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, μιλώντας για «πρωτοφανή κλιμάκωση» των αντισημιτικών βανδαλισμών, που έχουν πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Στη Θεσσαλονίκη, οι τακτικές διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης μετατρέπονται σε πεδία μίσους, όπου τα συνθήματα ξεπερνούν την κριτική στην ισραηλινή πολιτική, στοχοποιώντας το ίδιο το κράτος ως «εχθρό». «Εικόνες των Ισραηλινών ομήρων λείπουν εντελώς», γράφει η δημοσιογράφος, επισημαίνοντας ότι η αριστερά, εγκλωβισμένη στην πολυπλοκότητα αυτής της τραγωδίας, δυσκολεύεται να βρει φωνή δικαιοσύνης. Η πόλη, με το βαρύ ιστορικό της, μοιάζει να βυθίζεται σε ένα σκοτάδι που απειλεί να σβήσει την εβραϊκή της κληρονομιά.

Η Berliner Zeitung στρέφει το βλέμμα της σε μια ακόμα δραματική σκηνή, Ισραηλινούς στρατιώτες του προγράμματος «Breathe», που έρχονται για διακοπές σε κρουαζιέρες στην Ελλάδα και την Κύπρο, να υποδέχονται διαδηλωτές με πανό που φωνάζουν «η Ελλάδα δεν είναι καταφύγιο εγκληματιών πολέμου» και «το Ισραήλ είναι κράτος-δολοφόνος».

Στο λιμάνι του Βόλου, πυροσβεστικά οχήματα στήνουν ζώνες προστασίας, ενώ η χώρα καίγεται σε άλλα μέτωπα, αποκαλύπτοντας μια παράλογη προτεραιότητα. Στον Πειραιά, η αστυνομία στέκεται αμήχανη μπροστά σε ένα κύμα οργής, ενώ στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, ένας Ισραηλινός τουρίστας, εξοργισμένος από πινακίδα που διέκρινε Εβραίους από Σιωνιστές, κατέβασε το πανό, επιτέθηκε σε κατάστημα και απείλησε υπάλληλο – χωρίς να διωχθεί, χάρη σε εισαγγελική παρέμβαση. Η βία, από όποια πλευρά κι αν προέρχεται, βαραίνει σαν κατάρα πάνω στην ελληνική γη.

Η πολιτική στάση της Ελλάδας προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη οδύνη. Παρά τις διαδηλώσεις, η κυβέρνηση συνεχίζει να παραδίδει «άνευ όρων» όπλα στο Ισραήλ και να φιλοξενεί ασκήσεις της ισραηλινής αεροπορίας στον εναέριο χώρο της, ενώ ο Μπενιαμίν Νετανιάχου επισκέπτεται ανενόχλητος, παρά το διεθνές ένταλμα σύλληψης.

Η Berliner Zeitung καταλήγει με πικρή νότα η Ελλάδα, δημοφιλής καταφύγιο για Ισραηλινούς που αγοράζουν ακίνητα, επενδύουν και εκμεταλλεύονται τη «χρυσή βίζα», μετατρέπεται σε άτυπο «καταφύγιο» – όχι μόνο διακοπών, αλλά και διαφυγής, ενώ η ίδια η κοινωνία της σπαράσσεται από εσωτερικές συγκρούσεις Ο γερμανικός Τύπος, με την αυστηρότητά του, κατοπτρίζει μια τραγική αλήθεια: ο μισός εναντίον του άλλου, με το παρελθόν να βυθίζεται σε μια θάλασσα μίσους και η ελπίδα να κρέμεται από μια κλωστή.