Σε πρόσφατο άρθρο του ο Ρώσος ειδικός Πέτρος Ακόποφ χαρτογράφησε τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει η Άγκυρα στη φιλοδοξία της να διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο σε έναν πολυπολικό κόσμο:
"Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ηγέτης του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος και εταίρος του Ερντογάν στον συνασπισμό, δήλωσε ότι η "πιο κατάλληλη απάντηση στον αμερικανο-ισραηλινό συνασπισμό του κακού" θα ήταν μια στρατηγική συμμαχία μεταξύ της Τουρκίας, της Ρωσίας και της Κίνας (ΤΔΒΚ).
Αυτό το προτεινόμενο μπλοκ, που υποστήριξε ο Μπαχτσελί, ευθυγραμμίζεται με τις γεωπολιτικές πραγματικότητες ενός μετα-αμερικανικού κόσμου.
Απειλεί την Ρωσία ο Ζελένσκι! "Τερματίστε τον πόλεμο ή βρείτε καταφύγια"-"Έχω άδεια από τον Τραμπ" για επιθέσεις βαθιά στο ρωσικό έδαφος"
Ενώ ο Ερντογάν μπορεί να αποφεύγει μια τέτοια ανοιχτή ρητορική, τα λόγια του Μπαχτσελί χρησιμεύουν ως στρατηγικό προοίμιο, δοκιμάζοντας τα νερά για μια πιθανή αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς το παλαιστινιακό ζήτημα διαμορφώνει όλο και περισσότερο την εσωτερική τουρκική πολιτική, με τους επικριτές να κατηγορούν τον Ερντογάν, για ανεπαρκή υποστήριξη προς τους Παλαιστίνιους και για προσποίηση διακοπής των δεσμών με το Ισραήλ.
Η πρόταση του Μπαχτσελί για στροφή από τη Δύση σε ένα ανατολικό μπλοκ με τη Ρωσία και την Κίνα, παραμερίζοντας ουσιαστικά το ΝΑΤΟ, αποτελεί ριζική παρέκκλιση.
Θεωρητικά, μια τέτοια στροφή είναι νοητή, αλλά στην πράξη αντιμετωπίζει τρομερά εμπόδια. Το ενδιαφέρον του Ερντογάν για την εμβάθυνση των δεσμών με τη Ρωσία και την Κίνα, που αποδεικνύεται από τη μακροχρόνια δέσμευσή του με τον συνασπισμό της Σανγκάης (SCO), είναι αναμφισβήτητο.
Η ευρύτερη στρατηγική του Τούρκου προέδρου αγκαλιάζει μια πολυπολική προσέγγιση, εξισορροπώντας τις δυτικές συμμαχίες με στενότερες ανατολικές συνεργασίες με χώρες σαν την Ρωσία και την Κίνα.
Ως μεγάλη ευρασιατική δύναμη, η Τουρκία φλερτάρεται και από τις δύο πλευρές, καθιστώντας αυτή τη διπλή δέσμευση θεωρητικά βιώσιμη.
Ωστόσο, η εφαρμογή αυτής της στρατηγικής εγείρει σημαντικές προκλήσεις.
Ρωσία πιθανότατα θα καλωσόριζε μια συμμαχία αυτού του τύπου, δεδομένης της στρατηγικής σημασίας της οικοδόμησης αξιόπιστων δεσμών με τον ισλαμικό κόσμο των 2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, του οποίου η Τουρκία είναι βασικός παίκτης. Ωστόσο, το κρίσιμο συστατικό για μια τέτοια συμμαχία, η εμπιστοσύνη, η οποία απουσιάζει επιδεικτικά.
Η αναμενόμενη ανεξαρτησία της Τουρκίας υπό τον Ερντογάν, ιδίως μετά την εγκατάλειψη του ανέφικτου στόχου της ένταξης στην ΕΕ, έχει μετατοπίσει την εστίασή της στην περιφερειακή επιρροή ( Ανατολική Μεσόγειο, Αιγαίο, και Μαύρη Θάλασσα) εκτός όλων των άλλων.
Ωστόσο, οι φιλοδοξίες της Τουρκίας σε περιοχές όπως ο Καύκασος, η Κεντρική Ασία και οι ρωσικές περιοχές με τουρκικούς πληθυσμούς, που αποτελούν μέρος του οράματος του "Μεγάλου Τουράν" που υπερασπίζεται ο Μπαχτσελί, προκαλούν ισχυρές ανησυχίες στη Μόσχα.
Μέσω του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (OTS), η Τουρκία προωθεί τα συμφέροντά της στον μετασοβιετικό χώρο, εξελισσόμενη από πολιτιστική συμμαχία σε μια συμμαχία με οικονομικές, πολιτικές και ενδεχομένως στρατιωτικές διαστάσεις.
Σοκ και τρόμος από την προειδοποίηση της ΕΚΤ! Κρατήστε μετρητά στο σπίτι για ώρα ανάγκης-Οι κυβερνήσεις να είναι σε ετοιμότητα
Πολλά μέλη του τουρκικού οργανισμού είναι επίσης μέλη του οργανισμού της Σανγκάης , δημιουργώντας αλληλοεπικαλύψεις με τα ρωσικά και κινεζικά συμφέροντα.
Η παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ τροφοδοτεί τις υποψίες ότι οι φιλοδοξίες της για τον οργανισμό της Σανγκάης (SCO) μπορεί να είναι ένας δούρειος ίππος για ατλαντική επιρροή.
Θα μπορούσε η Τουρκία να επιδιώξει πραγματικά να αποστασιοποιηθεί από το ΝΑΤΟ και να ενσωματώσει τον οργανισμό των τουρκικών χωρών στον οργανισμό των χωρών της Σανγκάης , τοποθετώντας τον τουρκικό κόσμο ως ακρογωνιαίο λίθο ενός ευρύτερου ευρασιατικού σχεδίου;
Αυτή η πιθανότητα επισκιάζεται από έναν κρίσιμο παράγοντα, τους βαθύτατους δεσμούς μεταξύ της ελίτ της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Αυτοί οι δεσμοί, που έχουν τις ρίζες τους στην ιστορία.
Για παράδειγμα ο Μπόρις Τζόνσον, δισέγγονος ενός Οθωμανού υπουργού και πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ενίσχυσε τις δύο χώρες με σύγχρονες σχέσεις.
Πολλοί από τους βασικούς συμμάχους του Ερντογάν έχουν βρετανικά ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια. Ο απερχόμενος επικεφαλής της MI6, Ρίτσαρντ Μούρ , πρώην πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Τουρκία, επέλεξε την Κωνσταντινούπολη για την τελευταία δημόσια ομιλία του, υπογραμμίζοντας το διαρκές ενδιαφέρον της Βρετανίας.
Για πάνω από δύο αιώνες, η Βρετανία εκμεταλλεύεται τους ρωσοτουρκικούς ανταγωνισμούς και αξιοποιεί τον τουρκικό και ισλαμικό παράγοντα εναντίον της Ρωσίας, από τον Πόλεμο της Κριμαίας του 19ου αιώνα μέχρι τις μετασοβιετικές επεμβάσεις στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο.
Ο παντουρκισμός, που συχνά υποστηρίζεται από Βρετανούς γεωπολιτικούς, εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα, μερικές φορές άθελά του.
Οι πρόσφατες προσπάθειες να υποδαυλιστεί ο αυτονομισμός μεταξύ των τουρκικών πληθυσμών της Ρωσίας, που διευκολύνθηκαν από τους δεσμούς μεταξύ βρετανικών και τουρκικών ελίτ, εντείνουν τις ανησυχίες της Μόσχας.
Η Βρετανία δεν είναι το μοναδικό εμπόδιο για μια συμμαχία του άξονα Ρωσίας, Κίνας, Τουρκίας, αφού ο δυτικός προσανατολισμός της τουρκικής ελίτ είναι το κύριο εμπόδιο.
Eνώ η πολυπολική πολιτική του Ερντογάν επιδιώκει να εξισορροπήσει Ανατολή και Δύση, η βαθιά ενσωμάτωση της τουρκικής ελίτ στα δυτικά δίκτυα, μέσω της εκπαίδευσης, της διπλωματίας και των οικονομικών δεσμών, δυσχεραίνει μια πραγματική στροφή προς τη Ρωσία και την Κίνα.
Για να ευθυγραμμιστεί με τη Μόσχα και το Πεκίνο, η Τουρκία θα πρέπει να αποβάλει τους ιστορικούς φόβους για μια "ρωσική απειλή" και να αναγνωρίσει ότι η Βρετανία και το ευρύτερο ατλαντικό μπλοκ. χειραγωγούν εδώ και καιρό τα τουρκικά συμφέροντα για τους δικούς τους σκοπούς.
Μια τέτοια στροφή θα απαιτούσε από την τουρκική ελίτ να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της, μια προοπτική που φαίνεται απίθανη δεδομένης της παγιωμένης δυτικής της προσήλωσης.
Εν κατακλείδι, ενώ οι πολυδιάστατες φιλοδοξίες του Ερντογάν αποσκοπούν στο να τοποθετήσουν την Τουρκία ως κεντρικό ευρασιατικό παράγοντα, η δυτική επιρροή στην ελίτ της, ιδίως από τη Βρετανία, αποτελεί τρομερό εμπόδιο για μια πραγματική συμμαχία με τη Ρωσία και την Κίνα", καταλήγει ο ίδιος.
Με λίγα και απλά λόγια ο Ρώσος ειδικός τονίζει ότι οι Τούρκοι δεν μπορούν να είναι πατάνε σε δύο βάρκες στην εξωτερική τους πολιτική, και είναι θέμα χρόνου να δεχθούν τα αντίποινα αυτής της πολιτικής.
