Επτά χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, που σάρωσε το Μάτι και άφησε πίσω της 104 νεκρούς και μία ανεξίτηλη τραγωδία. Συγγενείς των θυμάτων τίμησαν τη μνήμη τους αφήνοντας κόκκινα μπαλόνια στον ουρανό καθώς διάβαζαν τα ονόματά τους, ενώ έφταξαν και φαναράκια, τα οποία άφησαν στην Αργυρά Ακτή.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν από το Μνημείο Θυμάτων στον Νέο Βουτζά, μπροστά στον Άγιο Ιωάννη, όπου έδωσαν το «παρών» εκατοντάδες άνθρωποι της περιοχής. Εκεί τελέστηκε αρχικά τρισάγιο, έγινε προσκλητήριο νεκρών και τηρήθηκε μια «εκκωφαντική» σιγή δύο λεπτών, στη μνήμη των νεκρών. Αμέσως μετά, όλοι άφησαν από ένα λουλούδι μπροστά στο μνημείο. Από τον ναό του Αγίου Ιωάννη ξεκίνησε η μεγάλη πομπή προς τον Ν.Α.Ο.Μ.Α (Ναυταθλητικός Όμιλος Μάτι Αττικής) στο Μάτι.
«Δεν ξεχνάμε τα μάτια που δεν πρόλαβαν να κλείσουν»
Συγγενής θύματος απέτισε φόρο τιμής στους ανθρώπους που χάθηκαν στην πύρινη λαίλαπα: «Πνιγμένοι στον καπνό, καμμένοι στα σπίτια τους, στους δρόμους, στα αυτοκίνητά τους, στην παραλία, στη θάλασσα. 57 εγκαυματίες. Δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε τα πρόσωπα, δεν ξεχνάμε τις φωνές που χάθηκαν, τα σώματα που έμειναν στην άσφαλτο, τα μάτια που δεν πρόλαβαν να κλείσουν. Δεν ξεχνάμε τον πόνο και την καθημερινή οδύνη που μένει χαραγμένη σε σώματα και τις ψυχές ‘όλων μας. Και δεν ξεχνάμε ούτε τη σιωπή που ακολούθησε από την πλευρά της πολιτείας. Γιατί αυτό που ζήσαμε, βιώσαμε, θυμόμαστε, δεν ήταν μια κακιά στιγμή ήταν η έλλειψη του ελληνικού κράτους».
Το χρονικό ενός ατελείωτου θρήνου
Η πυρκαγιά του 2018, που ξεκίνησε από την Πεντέλη και γιγαντώθηκε από τους ακραίους ανέμους, κατέκαψε σε λίγες ώρες σπίτια, δάση και, πρωτίστως, ανθρώπινες ζωές. Η ταχύτητα της φωτιάς, σε συνδυασμό πολλούς ακόμη παράγοντες, εγκλώβισε χιλιάδες κατοίκους και παραθεριστές. Πολλοί έχασαν τη ζωή τους στα σπίτια τους, στα αυτοκίνητά τους, ή στην προσπάθειά τους να φτάσουν στη θάλασσα για να σωθούν. Οι εικόνες από το «οικόπεδο του τρόμου», όπου βρέθηκαν 26 απανθρακωμένοι άνθρωποι αγκαλιασμένοι, παραμένουν χαραγμένες στη συλλογική μνήμη ως το πιο σκληρό σύμβολο της τραγωδίας.
Επτά χρόνια μετά, η περιοχή φέρει ακόμα τα σημάδια της πύρινης λαίλαπας. Παρά τις προσπάθειες ανασυγκρότησης και τις δενδροφυτεύσεις, το τοπίο παραμένει πληγωμένο. Για τους κατοίκους και τους συγγενείς των θυμάτων, ο χρόνος δεν έχει απαλύνει τον πόνο, ούτε έχει σβήσει τα ερωτήματα για τις ευθύνες.
