Η πειθαρχία στο ρωσικό στρατό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν, αλλά όταν αυτή φτάνει σε αυτό το επίπεδο, τότε σίγουρα ξεπερνά και την πιο αχαλίνωτη φαντασία.
<blockquote class="twitter-tweet" data-media-max-width="560"><p lang="en" dir="ltr">Punishment methods for “500th” among Russian troops continue to shock.<br><br>In the 15th Motorized Rifle Brigade, they bury deserters up to their necks in what's called a “tight pit.”<br>In the 9th Motorized Rifle Brigade, they didn’t even bother digging — deserters were locked in a… <a href="https://t.co/byMONZ2NNI">pic.twitter.com/byMONZ2NNI</a></p>— WarTranslated (@wartranslated) <a href="https://twitter.com/wartranslated/status/1922297850186367429?ref_src=twsrc%5Etfw">May 13, 2025</a></blockquote> <script async src="https://platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script>
Βίντεο παρουσιάζει τις μεθόδους “τιμωρίας” για ποινικούς στρατιώτες συνεχίζουν να σοκάρουν.
Στην 15η ρωσική Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού, θάβουν τους λιποτάκτες μέχρι τον λαιμό τους σε αυτό που ονομάζεται «στεγνό λάκκο».
Στην 9η ρωσική Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού , οι υπεύθυνοι, δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκάψουν, αλλά οι λιποτάκτες κλειδώνονταν σε ένα μεταλλικό βαρέλι.
Ο άντρας που βρήκε τον χειρότερο θάνατο στην Ιστορία! Οι διασώστες έκλαιγαν...Πείτε στη γυναίκα μου ότι τη λατρεύω
Οι λιποτάκτες που είναι κλειδωμένοι μέσα στο βαρέλι στερούνται τροφής και νερού για αρκετές ημέρες, κάτι που συχνά οδηγεί στον θάνατο. Εάν πεθάνουν, δηλώνονται επίσημα αγνοούμενοι στη μάχη”, αναφέρει ανάρτηση στο Χ.
Η λιποταξία εν καιρό πολέμου είναι ένα πολύ σοβαρό αδίκημα, που τιμωρείται με την αυστηρότερη ποινή, αλλά οι Ρώσοι όμως έχουν άλλες πιο άγριες και βασανιστικές μεθόδους, για αυτούς ειδικά τους στρατιώτες όπως φαίνεται.
Οι απάνθρωπες μέθοδοι κατά των ποινικών Ρώσων στρατιωτών, κατά την δική τους λογική, έχουν στόχο την πρόκληση φόβου στους υπόλοιπους, ώστε να λιποτακτήσουν όσο γίνεται πιο λίγοι.
Δεν είναι μόνο οι Ουκρανοί στρατιώτες που λιποτακτούν πολλές φορές μαζικά, ή οι πολίτες που δεν παρουσιάζονται για κατάταξη στην Ουκρανία, είναι και η ρωσική πλευρά, που έχει και αυτή τα δικά της προβλήματα.
Ο δημοσιογράφος ανέφερε ότι “υπάρχουν 59 καταγεγραμμένες περιπτώσεις όπου Ρώσοι στρατιώτες έχουν εκτελέσει 201 Ουκρανούς αιχμαλώτους.
Ως μακροχρόνιος παρατηρητής της Ρωσίας που έζησε στη Μόσχα τη δεκαετία του 2000 και κάλυψε τα πρώτα χρόνια του Πούτιν στο Κρεμλίνο, η τάση των Ρώσων για ακραία βαρβαρότητα με έχει απασχολήσει και με έχει αηδιάσει εδώ και καιρό.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Ρωσία, πέρασα πάνω από μία εβδομάδα σε αποστολή με τις ειδικές δυνάμεις, spetsnaz, έξω από την πρωτεύουσα της Τσετσενίας, Γκρόζνι, και τις παρακολούθησα επίσης εν δράσει σε μερικές από τις μεγάλες τρομοκρατικές επιθέσεις της εποχής.
Ταξίδεψα επίσης κρυφά στην Τσετσενία, εκείνη την εποχή είχε χαρακτηριστεί ως «αντιτρομοκρατική ζώνη», για να πάρω συνεντεύξεις από μερικές από τις οικογένειες των θυμάτων της Ρωσίας.
Άκουσα αφηγήσεις για βασανιστήρια, απαγωγές και δολοφονίες από τρομοκρατημένους Τσετσένους πολίτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες.
Έχω ακόμα έντονες αναμνήσεις από μια συνέντευξη το 2004, μετά την απαγωγή της Μιλάνα Οζντόγιεβα, της οποίας ο σύζυγος είχε ήδη βασανιστεί και σκοτωθεί από την FSB.
Καθώς τα παιδιά της έπαιζαν στο πάτωμα γύρω μου, η μητέρα της περιέγραψε πώς την πήραν. Δεν την ξαναείδε ποτέ. Η Μόσχα δεν ήθελε να βγουν τέτοιες ιστορίες στη δημοσιότητα, φυσικά.
Μετά από μια επίσκεψη ρεπορτάζ στον βόρειο Καύκασο, οι τοπικοί μυστικοί αστυνομικοί της FSB συνέλαβαν τη μεταφράστρια μου και χρησιμοποίησαν το χέρι της για να σβήσουν τσιγάρα. (Αργότερα μετανάστευσε στις ΗΠΑ.)
Ούτε η βαρβαρότητα στον ρωσικό στρατό περιορίζεται στο πεδίο της μάχης. Είναι επίσης βαθιά ριζωμένη στην εσωτερική του κουλτούρα, ιδιαίτερα μέσω της πρακτικής της dedovshchina, της θεσμοθετημένης παρενόχλησης και του εκφοβισμού νεαρών νεοσύλλεκτων.
Η λέξη Dedovshchina, η οποία μεταφράζεται περίπου ως «η κυριαρχία των παππούδων», έχει τις ρίζες της στην τσαρική εποχή, όταν οι αξιωματικοί οδηγούσαν τους νεοσύλλεκτους σαν θηρία, βασανίζοντας τους με μαστίγια.
Την εποχή που η σοβιετική στρατιωτική θητεία ήταν δύο ολόκληρα χρόνια και υπήρχε μια νέα εισαγωγή νεοσύλλεκτων κάθε έξι μήνες, κατέληξε να αναφέρεται στο έθιμο με το οποίο όσοι βρίσκονταν στο τελευταίο εξάμηνο κακοποιούσαν και βασανίζαν όσους μόλις είχαν φτάσει”, καταλήγει ο ίδιος.
Το ίδιο όμως ισχύει και για τον ουκρανικό φασιστικό Δεξιό Τομέα, ο οποίος ευθύνεται για χιλιάδες βιασμούς, βασανιστήρια και δολοφονίες Ρωσόφωνων πολιτών σε Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ, αλλά και κατά των Ρώσων στρατιωτών στο πεδίο της μάχης.
Δυστυχώς ο πόλεμος βγάζει από τον άνθρωπο τα πιο άγρια και απάνθρωπα ένστικτα και πολύ λίγοι παραμένουν οι άνθρωποι που ήταν και πριν από αυτόν.
“Πόλεμος πάντων μέν πατήρ ἐστι, πάντων δέ βασιλεύς”, έλεγαν οι Αρχαίοι πρόγονοι μας και είχαν απόλυτο δίκιο.
